Thrash Metal



Thrash metal (sporadycznie thrash) – gatunek muzyczny, odmiana heavy metalu, będąca połączeniem jego cech charakterystycznych i cech muzyki gatunku punk, mająca swój początek w latach 80. XX wieku w USA. Za pierwszy album thrashmetalowy uznaje się Kill 'Em All zespołu Metallica. Podwaliny gatunku zostały jednakże stworzone przez Black Sabbath, na twórczość którego Metallica jawnie się powoływała. Nazwa gatunku, "thrash" (ang. chłostać), nawiązuje do surowego, agresywnego brzmienia. Określenia "trash" (ang. śmieci) i "trash metal" powstały z nieznajomości języka angielskiego i są uznawane za błędne, a używanie tego zwrotu w środowisku metalowym jest odczytywane jako nieznajomość tematu.
Fuzja tych dwóch gatunków dała w efekcie bardzo szybkie i brutalne kompozycje charakteryzujące się (początkowo) prostymi aranżacjami, niskimi rejestrami, agresywnym wokalem, zaawansowanymi technicznie solówkami oraz częstymi zmianami rytmu, jak i perkusji łamiącej rytm kompozycji .

Metallica


Metallica - Seek and Destroy
Metallica - Master of Puppets
Metallica - Ride the Lightning


28. Czerwca 1991 roku, trzy największe Thrash Metalowe kapele – Slayer, Anthrax i Megadeth przewodniczyły na wyprzedanym w 100% koncercie w Nowojorskim Madison Square Garden. Koncert był tylko przystankiem na trasie, która trafnie nazwana została „Clash of the Titans” (Starcie tytanów) To było idealne miejsce na show tego typu, zyskało nawet przydomek Najpopularniejszej Areny Świata. W dodatku tysiące wrzeszczących fanów, a kapele głosiły jasny przekaz: Thrash Metal, wychodzi poza wszelkie schematy, jest dziki, namiętny i niewyobrażalnie ciężki – nie miał [Thrash] sobie równych, nie było nawet kandydata do rywalizacji. To był niekwestionowany król muzyki Heavy Metalowej

Gitarzysta Anthraxu – Scott Ian przytacza „Siedzieliśmy w garderobie po wcześniejszym koncercie tego samego roku w Cincinnati, manager trasy przyszedł do nas i powiedział, że dostaliśmy ofertę aby pojechać w trasę ze Slayerem i Megadeth. Byłem tak podjarany, bo wiedziałem, że to będzie zajebista sprawa”.

I faktycznie to była „bardzo zajebista” sprawa. W końcu wszystkie trzy kapele, przez ostatnią dekadę były odpowiedzialne za tworzenie najbardziej ekstremalnej i bezkompromisowej muzyki. Razem z Metalliką zostali nazwani „Big Four” i byli twórcami stylu, który znany jest jako Thrash na który składały się takie elementy jak: Tradycyjna moc muzyki Heavy Metalowej i drwiącej Punk’owej agresji, dostarczał [Thrash] całą masę brutalnych i bezwzględnych rzeczy do muzyki, jaką tylko można było sobie wyobrazić. Chociaż określenie Thrash nie oznacza tego samego co kiedyś, to pionierzy tego gatunku wywarli bardzo duży wpływ na młode pokolenia, które wykorzystują charakterystyczne cechy, ciężkie i piekielnie szybie riffy, perkusje wypchane double-bassem i wokal któremu daleko do teatru, brzmi jak krzyk z ulicy. Te wszystkie rzeczy do dzisiaj egzystują we wszystkich odmianach metalu

Scott : ”Graliśmy prawdziwą, brutalną muzykę, a trasa „Clash” pokazała, że wciąż potrafimy to robić tak jak robiliśmy to na samym początku. Wtedy zawsze prowadziło nas do szału, gdy ludzie wrzucali nas do jednego worka z takim zespołami jak Ratt czy Motley Crue, nie wiem kim oni byli, ale na pewno to nie był metal! My byliśmy metalem!”.

W 1991r. wszyscy musieli zgodzić się ze Scottem. Thrash zdominował lata ’80, wyszedł naprzeciw tym wszystkim typom którzy wychodzili na scenę w ciuchach ze spandexu i toną makijażu na twarzy. Trasa Clash of the Titans była tego 100% potwierdzeniem.

A jeszcze dekadę wcześniej Thrash w ogóle nie istniał, a ciężka muzyka miała nie lada problemy. Wszystkie pionierskie kapele leczyły „kaca” która skumulował się poprzez całe lata ’70: Black Sabbath z trudem „zgrał” się z nowym wokalistą Ronniem Jamesem Dio, który zastąpił Ozzy’ego, gdy ten odszedł z grupy, po swoim narkotykowo – alkoholowym zaćmieniu. Led Zeppelin rozstali się po śmierci swojego perkusisty Johna Bonhama, Kiss rozstali się z gitarzystą Acem Frahley’em i perkusistą Peterem Crissem. Deep Purple po radykalnych zmianach, ostatecznie ogłosili, że się wycofują. W tym samym czasie zespoły takie jak brytyjski Judas Priest i niemiecki Scorpions mieli jeszcze dużo do zrobienia, aby zaistnieć na Amerykańskim rynku.

W skutek tych wszystkich czynników metal złagodniał, jego ostre brzmienie zostało przytępione, stał się bardziej rockowy, i dostał swoistego blasku który pozwolił mu na dotarcie do mas. To nie było środowisko dla 15-letniego Larsa Ulricha, który przeprowadził się z Danii do Newport Beach w Kalifornii. Jak sam mówił: czuł się wyobcowany. W tym świecie nikt jeszcze nie wiedział o zespołach takich jak Diamond Head, Iron Maiden, nikt nawet nie słyszał o brytyjskiej scenie muzycznej, która nazwana została New Wave Of British Heavy Metal.

Muzykalnie, zespoły które zostały określone jako NWOBHM miały zupełnie nowe brzmienie:
epickie połączenie dwóch gitar jak u Iron Maiden, ciężkie i surowe brzmienie Motorhead, szatańska moc Venom, czy też pop-rockowe brzmienie i młodzieńczy wygląd Def Leppard. To była mieszanka wybuchowa, jakiej metal wtedy potrzebował.

Mimo różnego brzmienia te i inne zespoły NWOBHM, takie jak Raven, Saxon i Angel Witch, wspólnie przywracali metal do życia. Zrobili to z mocą Black Sabbath i Deep Purple dodając szybkości i Punkowego okrucieństwa.

Wzór nowej subkultury szybko przyjął się w Amerykańskich kapelach. Ubiór zdominowany, przez skórzane kurtki, czarne T-shirty i paski zrobione z nabojów. Udało im się sprzedać muzykę za oceanem z niezależnych wytwórni, omijając mainstreamowe media.

Podczas gdy kilka Brytyjskich zespołów zdobywało sławę w Europie, amerykańscy fani wciąż stanowili mniejszość wyznawców tego gatunku. Więc kiedy Brian Slagel – kalifornijski nastolatek, przyszły założyciel niezależnej wytwórni płytowej – latem 1980r. spotkał Ulricha, który miał na sobie koszulkę z logiem Saxon, był to wystraczający powód, aby ta dwójka została przyjaciółmi.

„Dzień po koncercie, Lars przyszedł do mojego domu i po prostu gadał o muzycznej scenie w U.K.” wspomina Slagel. „W tym czasie nikt w Ameryce nikt nie znał żadnego z tych zespołów, dlatego bardzo trudno było uzyskać jakiekolwiek informacje o tym co się tam dzieje. Ale ponieważ Lars właśnie przeprowadził się z Danii, był bliżej tego wszystkiego niż ja.”



Od tej pory ta dwójka spędzała dnie na wymianie kaset demo i bootlegów. Stworzyła się siatka ludzi z całego świata, którzy wymieniali się informacjami za pomocą ogłoszeń w takich magazynach jak Goldmine czy Music Trader. Slagel również wykorzystywał swoją pracę w Oz Records aby importować albumy zespołów NWOBHM. W ten sposób powoli zaczęła się tworzyć mała społeczność metalowa na Zachodzie Stanów.

W tym samym czasie metalowa scena w Los Angeles przeżywała okres ożywienia, dzięki trochę ostrzejszym zespołom niż Van Halen jak: Motley Crue i Ratt (oba zespoły byłyby cięższe, ale nie weszłbyy do mainstreamu). Slagel zaczął robić rezerwacje dla zespołów w lokalnych klubach, założył też pismo The Heavy Metal Revue, aby dokumentować proces powstawania muzycznej sceny. W 1982r. zainspirowany kompilacją kapel z NWOBHM pt. ”Metal for Muthas”, postanowił zrobić Amerykańską wersję projektu pod nazwa „Metal Massacre”, w którym zebrał młode kapele metalowe, a ostatnie miejsce zostawił dla swojego duńskiego kolegi.

Lars mawiał : „Pewnego dnia założę własną kapelę”. Odpowiadałem mu : Pewnie stary, czemu nie?” wspomina Slagel. „Miał swój mały zestaw perkusyjny w rogu swojej sypialni, ale to nawet nie był zestaw! Zawsze się śmiałem kiedy „to coś” widziałem, bo to był tylko wielki burdel. Ale gdy zacząłem szukać kapel do mojego projektu Lars przyszedł do mnie i powiedział : ‘Jeśli będę miał zespół, mogę być na albumie?’ Ponieważ był moim dobrym kumplem powiedziałem ‘oczywiście’ ’’.

Ulrich skontaktował się z osiemnastoletnim gitarzystą z Downey w Kalifornii, nazywał się James Hetfield, który należał w tym czasie do zespołu Leather Charm, przesłuchanie nie było zbyt udane, Hetfield był zawiedziony umiejętnościami początkującego perkusisty, ale gdy usłyszał, że Ulrich ma miejsce na składance, bez wahania zgodził się dołączyć do zespołu, 2-osobowego wówczas zespołu.

Sesja nagraniowa miała miejsce w domu Larsa, przerobili utwór z repertuaru Leather Charm o nazwie „Hit The Lights”. Ulrich zagrał na Bębnach, Hetfield wziął na siebie gitary, bas i wokal, o nagranie solówki poprosili Jamajczyka o imieniu Lloyd Grant. Metallica pokazała się od dobrej strony już w pierwszych sekundach utworu, zabójcza prędkość „Hit The Lights” wydawać by się mogło, że piosenka pędzi na złamanie karku. To może zostać uznane za pierwszą Amerykańska Thrash Metalową piosenkę. Szybkie riffy i perkusja które wydawały się toczyć po między sobą wyścig, było wiadomo, że to dźwięk który wkrótce zapanuje nad światem.

Gdy „Metal Massacre” trafiła do podziemia w 1982r. kompletnie niezależne od siebie Thrash Metalowe zespoły jak Slayer z południowej Kalifroni, Anthrax z Nowego Jorku, Exodus z San Francisco, stawały się powoli rozpoznawalne w całym kraju. Tak jak Metallica, te zespoły składały się z młodych chłopaków, którzy kochali Metal, chcieli się rozwijać i stworzyć coś kompletnie nowego, i własnego.




„Ludzie pytają mnie skąd wzięło się nasze brzmienie” mówi gitarzysta zespołu Exodus Gary Holt. „W moim przypadku odpowiedź jest prosta, po prostu nie znałem innej drogi abym mógł wyrazić siebie lepiej, siedziałem w swoim pokoju i grałem najszybsze i najbardziej szalone gówno jakie mogłem.”

Niewiele zespołów grało szybszą muzykę i wyglądało na bardziej szalonych niż Slayer, u którego można było usłyszeć najcięższe riffy, gruby krzykliwy wokal, w pełni odzwierciedlający wpływ Punkowych zespołów jak Minor Threat czy G.B.H. tak samo jak i wpływ Judas Priest, Iron Maiden czy Venom. Ponadto zespól początkowo używał czarnego make-up’u, łańcuchy przy spodniach, paski i obroże z kolcami, Ogólny efekt, daleki był od subtelnego.

„Ludzie nienawidzili nas od samego początku, po prostu nie wiedzieli, co chcemy robić i co robimy” mówi Kerry King ze Slayera. „Chcieliśmy iść do klubu i wysadzić całe to miejsce”.

Ostatecznie kilka klubów z L.A. było gotowych by zarezerwować koncert dla zespołów. Metallica bez powodzenia próbowała swoich sił w takich hollywodzkich klubach jak Troubadour i Whiskey, Slayer poszedł inna drogą. „Trzymaliśmy się z dala od takich miejsc, kojarzyło nam się to z całym Glam-Metalowym gównem” mówi King. „ Najczęściej graliśmy w Orange County w miejscach takich jak Woodstock czy Radio City”.

„Na wschodnim wybrzeżu było ciężko w ’81 i ’82 nie działo się kompletnie nic” Mówi Scott. „Kluby szukały tylko „Zwariowanych Sióstr” które coverowały jakieś śmieszne kawałki, nic ambitnego. Poszukiwali tylko coverbandów, nawet nie chcieli Anthraxu coverującego Judas Priest, Motorhead czy Ramones.”
źródło : http://www.overkill.pl/Historia-Thrash-Metalu-cz-3,3135.html

Wielka Czwórka Thrash Metalu




  Megadeth

Wiosną 1983 roku z zespołu Metallica zostaje wyrzucony Dave Mustaine. Przepełniony złością muzyk postanawia założyć własny zespół. Wkrótce Mustaine poznaje przypadkiem basistę Davida Ellefsona, gitarzystę Grega Handevidta i perkusistę Dijona Carruthersa. Muzycy zakładają w Los Angeles Megadeth. Pod koniec roku Carruthersa zastępuje Lee Rausch. Po półrocznych poszukiwaniach wokalisty, Dave decyduje się stanąć za mikrofonem. W 1984 roku zespół wyrusza w pierwszą trasę koncertową, podczas której na gitarze gra Kerry King ze Slayera. Jakiś czas później Lee Raush zostaje zastąpiony przez Gara Samuelsona, do Megadeth dołącza też gitarzysta Chris Poland. W tym składzie Megadeth nagrywa demo Last Rites. Zespół podpisuje kontrakt na trzy albumy z wytwórnią Combat Records.

Megadeth sprzedało ponad 38 milionów albumów na całym świecie, zdobywając sześć platynowych płyt i siedem nominacji do nagród Grammy. Megadeth należy do Wielkiej Czwórki Thrash Metalu, razem z zespołami Metallica, Slayer i Anthrax.
Muzyka Megadeth charakteryzuje się dynamicznymi kompozycjami z bardzo szybko i agresywnie granymi riffami gitar. Łatwo rozpoznawalny jest również śpiew wokalisty i gitarzysty Dave'a Mustaine'a.

Megadeth - Symphony Of Destruciton
Megadeth - Peace Sells
Megadeth - Peace Sells

Slayer

Grupa została założona w 1981 roku w Huntington Park na przedmieściach Los Angeles z inicjatywy Kerry'ego Kinga – muzyka, gitarzysty, który do współpracy zaprosił gitarzystę Jeffa Hannemana, perkusistę Dave'a Lombardo (pochodzącego z Kuby) oraz basistę i wokalistę Chilijczyka Toma Arayę. W początkowym okresie działalności zespół grał covery utworów Iron Maiden, Judas Priest oraz zespołów punkrockowych. 25 marca 1982 roku w Southgate Highschool w Los Angeles zespół dał swój pierwszy koncert. W tamtym okresie zespół Slayer miał skomponowane swoje pierwsze utwory tj: "Simple Deception (Aggression)", "Delphic Oracle", "Assassin", "Night Rider", "High Priestess" i "Ice Titan". Większość tych kompozycji (stworzonych wówczas w stylistyce NWOBHM) można obejrzeć w formie dokumentu w serwisie internetowym You Tube. Cztery z dziesięciu albumów zespoły zyskały status złotej płyty. Wieloletnim współpracownikiem grupy był producent muzyczny Rick Rubin współpracujący również z takimi zespołami jak Beastie Boys, LL Cool J, Danzig, Metallica czy System of a Down.

Slayer - Seasons In The Abyss
Slayer - Disciple
Slayer - Angel of Death

Anthrax

Zespół rozpoczął działalność w roku 1981, kiedy to założyli go Scott "Not" Ian (gitara) i Dan Lilker (gitara). W pierwszym okresie istnienia zespół doświadczył licznych zmian personalnych. Z początku wokalistą został John Connely, zastąpiony wkrótce przez Dirka Kennedy, Jasona Resenfelda i ostatecznie Neila Turbina. Na basie krótko grał m.in. Paul Kahn, na perkursji Dave Weiss, w którego miejsce został przyjęty Charlie Benante. Anthrax zaczynał jako support Metallica i Manowar. Materiał demo nagrał w roku 1983. Trafił on do Jona Zazuli, którego niezależna wytwórnia Megaforce Records wydała debiutancką płytę Metalliki. Przed wydaniem dużego albumu, we wrześniu 1983 ukazał się singel Soldiers Of Metal. Wkrótce potem do zespołu dołączył Dan Spitz (gitara, wcześniej grał w Overkill), w związku z tym Dan Lilker zmienił instrument na gitarę basową.Do studia pod koniec 1983 roku weszli: Scott Ian, Dan Lilker, Neil Turbin (śpiew), Dan Spitz i Charlie Benante (perkusja). W styczniu 1984 Fistful of Metal trafił na rynek. Anthrax dopiero kształtował własne brzmienie jednak płyta zebrała pochlebne opinie (oprócz okładki uznawanej wtedy za niesmaczną) i sprzedawała się dobrze. Grupa odbyła wspólną trasę koncertową z Metalliką i Raven.

Anthrax - Indians
Anthrax - Got The Time
Anthrax - Madhouse

 Warto zwrócić uwagę również na:

Exodus



Grupa powstała w San Francisco w 1979 roku z inicjatywy Toma Huntinga (instrumenty perkusyjne, wokal) oraz Kirka Hammetta (gitara elektryczna). Pierwszy skład zespołu uzupełnił Geoff Andrews (gitara basowa), później dołączyli Paul Baloff (śpiew) i Gary Holt (gitara elektryczna). W 1983 roku na rzecz grupy Metallica zespół opuszcza Kirk Hammett wkrótce zastąpiony przez Ricka Hunolta (gitara elektryczna) z którym to zespół zrealizował debiutancki album pt. "Bonded By Blood" wydany z ponad rocznym opóźnieniem w 1985 roku, doceniony zarówno przez krytykę, jak i fanów grupy. W 1986 roku w wyniku nieporozumień grupę opuszcza Paul Baloff. Zastąpiony przez występującego w grupie Legacy (później pod nazwa Testament) Steve'a Souzę. Wydany w 1987 roku album pt. "Pleasures Of The Flesh" nie zyskał jednak uznania. Kolejne albumy grupy okazały się jednak sukcesem "Fabulous Disaster" (1989), "Impact Is Imminent" (1990), "Force Of Habit" (1992) cieszyły się duża popularnością, samą grupę zaś zyskała uznanie w środowisku thrashmetalowym. W 1992 roku wraz z odejściem z zespołu Steve’a Souzy grupa zawiesza działalność. W roku 2001 zespół reaktywuje się.
Przed nagraniem Shovel Headed Kill Machine zespół opuszcza trzech członków. Steve Souza został usunięty z zespołu, natomiast Rick Hunolt i Tom Hunting odeszli podając jako powody chęć poświęcenia się rodzinie oraz problemy ze zdrowiem. Płyta ostatecznie została nagrana w składzie uzupełnionym o gitarzystę Lee Altusa występującego wcześniej w Heathen, perkusistę Paula Bostapha oraz Roba Dukesa, byłego technicznego zespołu, który objął pozycję wokalisty.
W marcu 2007 zespół ogłosił powrót do składu Toma Huntinga. Z Exodusem w przyjacielskiej atmosferze pożegnał się Bostaph.

Exodus - Bonded By Blood
Exodus - The Toxic Waltz
Exodus - Blacklist

Kreator 


Niemiecka grupa muzyczna wykonująca thrash metal. Kreator, pierwotnie działający pod nazwą Tyrant, został założony w 1982 przez wokalistę i gitarzystę Mille Petrozzę oraz perkusistę Jurgena "Ventora" Reila. Do pierwszego składu dołączył także basista Rob Fioretti. Wkrótce zmienili nazwę na Tormentor i nagrali dwa dema. Okazało się jednak, że na Węgrzech działa już zespół Tormentor, więc znów trzeba było zmienić szyld na Kreator i taka nazwa pozostała. W 1985 kapela podpisała kontrakt z Noise Records i w zaledwie dziesięć dni został nagrany debiutancki album Endless Pain. Utwór "Flag of Hate" stał się ich pierwszym hitem. Wiele zespołów black i deathmetalowych określa go jako swoją główną inspirację. Do składu dołączył także gitarzysta Michael Wulf, wcześniej członek Sodom. Nie zagrzał jednak długo miejsca w zespole, bo odszedł zaledwie po kilku dniach.
Kreator to zdecydowanie najlepszy niemiecki zespół metalowy.

Kreator - Flag of Hate
Kreator Phobia
Kreator - Hordes of Chaos

Pantera





Zespół metalowy założony w 1981 roku w Dallas w Teksasie, USA był jednym z najważniejszych zespołów metalowych lat 90. wywierając wpływ na takie zespoły jak Machine Head, KoRn, Mudvayne i inne. Grał muzykę z gatunków thrash i heavy metal. Założony przez braci Darrella Abbotta (znanego początkowo jako Diamond Darrell, a po wydaniu Vulgar Display Of Power - Dimebag Darrell) grającego na gitarze i Vincenta Paula Abbotta znanego jako Vinnie Paul, grającego na perkusji. Skład uzupełnił Rex Brown grający na gitarze basowej i wokalista Terry Glaze. Zespół nagrał w tym składzie 3 płyty - Metal Magic (1983), Projects in the Jungle (1984), I Am the Night (1986) - ich producentem był ojciec braci Abbott, Jerry, znany producent country. W 1986 do zespołu dołączył Philip Anselmo, zastępując poprzedniego wokalistę i zespół nagrał album Power Metal (1988), który nie odniósł dużego sukcesu komercyjnego, ale zdołał zainteresować wytwórnię Atco i znanego producenta Terry'ego Date. Pantera podpisała kontrakt płytowy.

Pantera - Becoming
Pantera - Cowboys From Hell
Pantera - Walk




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz